sábado, 24 de julio de 2010

DE ESTACA DE BARES O DOURO

Cando o poeta cambadés Ramón Cabanillas escribía o inflamado poema "Himno de acción gallega", aquel que comeza  con esta ardente estrofa,
("Irmáns! ¡Irmáns galegos!
¡Desde Ortegal ó Miño
a folla do fouciño
fagamos rebrillar")


esqueceu que hai outros galegos máis alá do río Miño, que están sendo sometidos polo estado Portugués. Galegos tamén son os que habitan entre o Miño e o Douro.


É certo que manteñen a súa fala, ainda que con moitos agravios. Un labrego das montañas do norte, para un alentexano, non fala portugués que fala galego. Tenme acontecido que falando coa xente das vilas miñotas no galego da miña aldea téñenme feita esta observación:
-"Voçe fala á moda antiga"


Hai movementos na Galicia, que tratan de un encomiable achegamento da lingua galega á  portuguesa (orixinariamente a mesma) a través da grafía, que sen dúbida tería un gran impacto no campo editorial, por dispoñer de un mercado de máis de douscentos millóns de falantes.
Nesta luta está a asociación político-filolóxica AGAL, que entre outras moitas razóns máis ou menos cuestionables, mantén esta irrefutable, que colocaría nas librerías galegas miles de libros ós que só temos acceso en castelán.


o Profesor Lage, que daba aulas de físicas na Universidade de Porto, e natural do vale do Lima  (Limia) e tamén un estudoso da historia da comarca, sostén que os miñotos e trasmontanos son galegos. Algo obvio, que xa tiñan constatado os romanos 2.000 anos antes. Mais a presión política e mediatícea de Lisboa, danlle o termo un senso pexorativo que coma un fino orballo vai calando no subconsciente colectivo.
A comunidade europea recoñece que Galicia e o Norte de Portugal son xeográficamente e étnicamente un todo, que definen como euro-rexión.


Máis non só en Madrid poñen pedriñas nos zapatos dos galegos para que non poidamos camiñar xuntos. Se cadra poñen máis en Lisboa con un sistema máis centralista.
Non hai moitos anos abortouse a rexionalización, con un referendo que gañaron os xacobinos centrados no sur do río Douro.
Estes días aprobouse coa complicidade dos dous grandes partidos da política portuguesa unha taxa para aplicar os vehículos que entran nas autovías portuguesas unicamente por a raia  galega, da mesma que  separa ós galegos da Galicia española dos da Galicia portuguesa.


Nunca deberemos esquecer, que Portugal, o mesmo que España, foron imperios.
Digo isto por o despréceo que sempre demostraron os imperios pola cultura dos pobos dominados.


Neste día da Patria Galega, esquezamonos dos intereses de Madrid e de Lisboa, que son semellantes e centrémonos na Galicia  dos galegos, da que vai de Estaca de Bares ó Douro.

jueves, 15 de julio de 2010

MAREA ROJA

O polbo Paul é o responsabel das nosas alegrías e das nosas penas

O tsunami vermello  que asolou o Reino de España, con motivo do Campionato Mundial de Fútbol, foi tan grande que non cabía dentro do territorio, de tal maneira que se desbordou coma unha ola de leite ó ferver, chegando até as rías.


E como non hai mal que por ben non veña, tamén hai a  viceversa: de xeito que o que foi unha "marea roja" de satisfacción en terra, converteuse en un pesadelo máis para os produtores de mexillón.


A "marea roja" está a afectar a dúas ducias de poligonos de bateas de mexillón.
Ós bateeiros que levan máis de medio ano sen cobrar a produción facturada, agora so lles faltaba que a "Roja" xogase na súa contra.


Anque as desgracias nunca veñen solas esperamos que así como Casillas, Xavi, Iniesta, Villa... collen vacacións, fagan o mesmo as toxinas lipiofílicas e deixen ó sector recuperarse. 




El Intecmar advierte de que la marea roja puede durar meses 
La directora del Intecmar, Covadonga Salgado, advirtió en la jornada de ayer de que la marea roja que impide la extracción de mejillón “puede prolongarse semanas o meses”. (Diario de Arousa)

miércoles, 7 de julio de 2010

CONCELLO DE AROUSA

Agradezolle a Juan poza esta foto para reivindicar o Concello de Arousa.

Cando na conversa un dos contertulios despois de soltar un topico sobre os da illa de Arousa reparou que eu non concordaba coa súa vulgar opinión, antes que formulara a miña protesta disculpouse:
-Perdoa, pero ti non eres illán.

Hai un ano, máis ou menos, que escribía no blog "arousa día a día" http://sito-vazquez.blogspot.com/ un traballo co título "A ILLA QUE PERDEU O NOME". Pensei, daquela, que anque perdera o nome non perdera o xentilicio e que os da illa que perdera o nome seguiríanse a chamar arousáns.

De maneira que lle respondín:
-Non che vou ir sobre o clixé racista ou clasista que tes sobre a Arousa, pero non che permito que me insultes chamándome illán.
-Xa sei que tí non eres da illa...
- Son da Arousa por adopción, por amor a esa terra e a súa xente, por iso me doe que nos chames illáns.
-Como queres,logo, que lle chame os da Illa?
-Pois como se chamaron sempre, Arousáns.
-Arousáns, somos todos os que vivimos na ría de Arousa.-Terciou outro dos contertulios.
-Perdoa, Paco, ti eres cambadés ou salesiano. Arousáns son só os da illa de Arousa. Na ría non vive a xente.
Vives nun pobo dentro de unha comarca a veira da ría de Arousa: O barbanza, O Salnés, O Ullán.


Dos catro que estabamos na conversa tres viñeron na miña contra con un argumento lóxico e difícil de revater.
-Os de Vilanova de Arousa chámanse vilanoveses, que non se chaman arousáns, os de Vilagarcía... ,así que os de a Illa...
Protestei interrumpindo:
-A diferencia está en que Arousa e o nome de unha illa, e unha illa non é máis que un accidente xeográfico, coma un cabo, un golfo ou un monte.
Por contentarme, Paco, díxome:
-Será como tí dis, pero vas ter que convencer a moita xente, pois para a mocedade, sodes os da Illa ou os "isleños", ainda que para algúns vellos sexades os da Arousa ou os arousáns...pero os vellos van morrendo.

Antes de que os vellos vaiamos morrendo e para que non insulten os nosos fillos e netos chamándolles illáns, sería ven que dende o Concello se tomasen as medidas precisas para que a Illa sen nome o recupere e os pobos veciños saiban que o noso xentilicio é arousáns.

Non sei, ou se cadra sei, quen tendo poder no seu momento, tivo a idea de antepor ó nome do Concello o dun accidente xeográfico que é evidente.

Debemos facer algo. Se é preciso facer un referendo, faise.
Nada hai imposible.
Todos xuntos por un concello de Arousa