sábado, 7 de noviembre de 2009

AS MULLERES DO ALAKRANA




Desde o dolor e a preocupación que me produce a traxedia pola que están a pasar os
tripulantes do Alakrana, quero manifestar a indignación que me producen as manifestacións de algúns dos seus familiares.

Primeiro repróchanlle ó Goberno, que non as teña informadas. Cando ven a ministra Espinosa a transmitirlle os desvelos e preocupacións do Goberno, desprézana dicindo que se podía aforrar a viaxe.

É certo que a clase política vive horas baixas, por varias razóns: crises, corrupción... Pero a clase política que temos é a que nos merecemos. Os que votamos porque nos equivocamos e os que non votamos, porque preferimos que se equivoquen os demais para así poder criticar con liberdade.
O goberno de Zapatero non mandou ós barcos a pescar en caladoiro perigosos, nin en augas de outros países, como mandou Aznar as tropas ó Irak.
Os armadores arríscanse porque saben que ó fin o goberno pagará os rescates.

Que vos parecería si ZARA montase unha téxtil en Paquistán ou en outro pais inestable,que os talibáns secuestraran os dirixentes e pedisen un rescate o goberno?
Que opinariades si ETA secuestrase a varias persoas e puxese como condición para liberalos a liberdade de todos os seus presos e ademais pedise millóns de euros para armamento?

Deixando de lado que os rescates os pagamos todos os españois. Esquecéndonos de que eses millóns de euros podían crear os tan necesarios postos de traballo e axudar a algunhas familias. Centrémonos no feito en si.
Un estado de dereito pode deixar en liberdade a uns delincuentes baixo a ameaza de unha chantaxe? Esta pregunta vai dirixida a aqueles sectores máis conservadores da sociedade, que son os que con máis veleno empezoñan ó Goberno.
Non esquezamos que o poder xudicial é independente, pero réxese por unhas normas extremadamente reguladas.
Temos a clase política que nos merecemos, ou nin si quer merecemos, pois visto como marchan as enquisas nas que o PP adianta o PSOE, cando todos sabemos que a crise é consecuencia das políticas neoliberais postas en práctica polos gobernos de dereitas e que a corrupción e espionaxes (e loitas de intereses Caja Madrid) se ceba particularmente nos populares.
Que podemos esperar de uns políticos os que premiamos con votos a súa desvergoña?.

Ós familiares dos mariñeiros secuestrados, pediríalles que reflexionasen e se deixasen de descalificacións. Cando arrecia o temporal hai que remar todos xuntos.

11 comentarios:

Anónimo dijo...

Querido profe, gracias por tu visita a mi blog. sabes que la foto de este blog tuyo me parece mia y si no lo es es muy parecida. solo que en la ded tu blog esta mas recortada que la mia, pero fijate en las coincidencias de la luz, el tono y algunas letras de las dornas. haber no te lo digo por nada malo, al contrario, para mi seria un oorgullo que fuese la mia. Aunque tambien puedo estar equivocada. de todas formas no es importante.pero te fijaras en mi segundo blog. MARIA ESTHER FOTOS Y BUSCA LAS DORNAS. UN BIKIÑO ALCALDE

Anónimo dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Anónimo dijo...

Te lo pongo mas facil profe!ay dios espero que no me corrigas mi escritura jajajaja. busca las dornas y fijate en los detalles de la foto que te digo. el mismo momento, la misma luz, la misma perspectiva. todo coincide, solo que la mia no esta recortada por arriba y abajo.http://riasbaixasfotos.blogspot.com/

Anónimo dijo...

En canto a tua opinion que estou de acordo en todo con ela. e xa e raro en min porque teño un mal concepto de este goberno e non digo nada dos anteriores. pero aparte de eso que a min a politica nin me vai nin me ven.
gustariama saber que opinas sobre o pago do rescate? crees que nos deberian ceder o chantaje dos secuestradores? e si nos paga o goberno que iba a pagar? o armador? dudo moito, ahi o sufrimento era para os mariñeiros que embarcaron para levar un sueldo a suas casas. o armador o fin que perdia? o barco? ja pagarialle o seguro e el seguiria tan fresco na su casa non crees?

bikiños!

sito vazquez dijo...

Pois, efectivamente, acabo de comprobar que a fotografía é túa, moitas gracias. Baixeina da internet sen reparar no autor, só porque me parecía moi bonita. Moitas gracias. Recorteina para axustala ó encabezamento. Se non tes inconvinte voulle engadir que é da túa autoría. E non me sigas co de Alcalde, que me da vergoña, tal como andan as cousas. dous biquiños

sito vazquez dijo...

Sobre o pago do rescate...
Eu son da idea de que un goberno non debe ceder a unha chantaxe, veña de onde veña.
Pero tamén sei que o primeiro deber de un goberno é defender a vida dos seus cidadáns.
Como se convinan estas dúas posturas ás veces, coma en este caso tan contraditorias?
Calquera das solucións e criticable.
Pero opino que non hai nada máis valioso que a vida.
De todas maneiras o debate é outro, que a aproveitando a túa suxerencia vouno a tratar nunha nova entrada. Adiante!

Anónimo dijo...

Querido alcalde: permíteme que te diga algo por favor, todos tenemos cosas de que avergonzarnos. Quizás, yo a mi edad ya no pienso en eso. Si alguna vez sentí que hice daño mis motivos tendría, eso es como la última vez que me sentí obligada a ir a la iglesia a confesar, le dije: señor cura yo no tengo nada que confesar a nadie, en eso de los pecados no creo y no he robado ni matado a nadie así que no tengo nada que decirle. Haber, no creo que tengas que avergonzarte por lo que otros hacen. Yo a usted no le veo como un político le recuerdo como el primer alcalde de este pueblo en unos años muy difíciles de cambio para lo que no estábamos educados ni preparados. Alcalde de un ayuntamiento con dos pueblos, costumbres y maneras de pensar y sentir diferentes, y usted hizo lo que creía correcto o lo que pudo, no debió hacerlo tan mal cuando muchos de nosotros aun le recordamos como nuestro alcalde.
Y qué decir como profesor? Cuando desde padres e hijos en una misma casa le recuerdan como el mejor profesor que han tenido. ¿No cree que eso es para sentirse orgulloso? usted y Lola han sido unos pilares muy importantes en cuanto a la educación de varias generaciones de esta Isla solo hago decir la verdad y ya vale que va a parecer que estoy dando jabón y a mi eso del jabón no me gusta que es resbaladizo y me puedo romper la crisma.Ja.Ja… La crisma? Vaya palabreja!
Bikiños!

Anónimo dijo...

Ahora vamos con el tema de la foto, yo sabía que esa foto era mía, no quería meter la pata, pero uno conoce a sus hijos entre mil no? Pues eso me pasa a mí con esa foto, fue de las primeras que hice cuando se me metió el gusanillo de la fotografía por culpa de mi hijo José que estaba en el Mestre Mateo haciendo un ciclo superior de fotografía. De hecho el, se dedica a la fotografía de moda y yo a las flores y paisajes, aparte esa foto al ser de las primeras que hice. representa mucho para mí, más bien, creo que representa a un pueblo que no quiere dejar morir sus tradiciones y en segundo plano queda el puente que nos han cambiado la vida, para bien o para mal, eso sería otro debate.
Esa foto la he llevado siempre conmigo en todas las páginas de fotos por las que he pasado y nunca me pare a pensar a que manos llegarían mis fotos. Nunca me había planteado esa cuestión y ahora empiezo a pensar que quizás tendría que preocuparme más por ese tema. En este caso creo que la foto ha llegado a las manos adecuadas por lo que representa sito Vázquez para la Isla. he visto que has puesto mi nombre en la foto y de verdad te digo que no era necesario, no pretendo hacerme famosa con mi hobby y soy yo la que debe darte las gracias a ti por haberte fijado en ella y elegirla para tu blog. Aunque tú no te hubieses fijado quien era el autor de la foto no me importa, me ha sorprendido gratamente y por eso soy yo la que debe darte las gracias. Mis fotos están a tu disposición si te gustan. Bikiños!
P.D.Perdoa que che escriba en castellano a miña escritura en galego e moi mala

Anónimo dijo...

Lo del Alacrana, pues ya me has dicho todo. la prioridad de un gobierno es proteger a los ciudadanos. Como lo haga ¿debería preocuparme? Quizás sí, pero yo no quiero debatir sobre eso porque no estoy preparada, ni enterada casi de las cosas que pasan más allá de mi casa. No quiero estarlo. Quiero vivir a mi manera, en mi mundo. Es bueno o malo eso? Quizás sí, pero no me preocupa. Ahora para los que debaten si han hecho bien o mal, si se equivocan o no quienes nos gobiernan, les diría que meditasen que harían ellos y de corazón dijesen si podrían hacerlo mejor. Otra cosa también les diría, que piensen que querrían que hiciesen los demás si eses marineros fuesen sus hijos, padres, hermanos.etc se habla mucho y gratuitamente muchas veces y se habla con poca sinceridad y se piensa aun menos. espero no ofender a nadie, ya digo que yo voy a mi bola como suele decirse. Cojo mi cámara y me aisló de todo y como la ignorancia hace feliz a la gente pues así voy.je.je.BIKIÑOS!

sito vazquez dijo...

Non é preciso estar todo o día na rúa para saber como anda o mundo. Hai mil maneiras de enterarse. O importante é ter a capacidade suficiente para interpretar un feito determinado. Para iso só é necesario un pouco de sentido común, para non deixarnos enganar por aqueles que de todo queren tirar proveito.
Como ben sabes para tirar unha boa foto, as veces hai que apartar o lixo.
Un saludo cariñoso para Jose

Anónimo dijo...

Certamente, un goberno non debe de ceder a chantaxes, tal e como fixo o goberno de Aznar co secuestro e asasinato de Miguel Angel Blanco. Outra cousa é a forma de xestionar as crises que tendes os socialistas que, ou ben recurrides ó crime de estado coma no caso dos GAL ou mentides na xestión do ALAKRANA decindo que os mariñeiros foron trasladados a terra cando non é verdade.
O que non recordo é en qué acción militar participaron as tropas españolas no Irak, ao mellor ti deberías de recordárnolo.