AS GUERRAS DO MEXILLÓN

A batalla de onte en Vilanova de Arousa entre productores de mexillón (bateeiros) é unha máis que o sector ven librando dentro de unha guerra civil que os envolve entre eles mesmos ou os sectores de distribución, depuración e conserva.

Son moitos os factores tanto externos como internos que lle deron asas a estes enfrontamentos.

Dende fóra tanto distribuidores, como depuradores ou conserveiros cometeron abusos que fixeron que os bateiros tomasen conciencia de clase e loitaran conxuntamente por defenderen os seus lexítimos intereses.

As distintas administracións autonómicas predicaban a unidade e sementaban a discordia facendo que onde antes había unha agrupación, xurdiran catro, facendo bó o dito de "divide e vencerás". De esta maneira asegurábanse ter de man sempre ós da súa corda política diante de calqueira reivindicación do sector non asumible pola administración.

Dentro do propio sector tamén abondaban as divisións: pequenos productores con unha ou parte de unha batea, grandes productores con máis de media ducia, problemas pola ubicación dos fondeadeiros, cando a reorganización dos polígonos, vendas por fóra das propias agrupacións, etc.

Todos estes problemas que apunto son pecata minuta. O verdadeiro problema xa o apuntaba neste mesmo blog nunha páxina titulada "os riscos do monocultivo"(Febreiro -08) no que divagando sobre o sector dicía que este adoecía de persoal formado capaz de racionalizar o presente e poñerlle cara os retos do futuro.

Había sobrados indicios de que podíamos ter competidores alleos que nos aparcaran nos mercados estranxeiros e chegasen a morder tallada no mercado nacional. Todo o sector era coñecedor dos investimentos que productores das rías estaban a facer en outros países, moi en especial en Chile.

Esta concurrencia nos mercados tiña que chegar, tendo en conta que a producción se incrementaba exponencialmente e os custos eran inferiores.

O certo é que non se fixo nada por abaratar precios na producción.

Da maneira que está hoxe organizado o sector semella imposible reducir gastos na produción. Mais esto non é certo. O problema ven dado por uns hábitos adquiridos de dificil corrección que posiblemente precisen de terapias agresivas.